„Poetka odwołuje się do tradycji literatury mówionej, tworzonej na głos, przechowywanej w pamięci. Oswald nie czyta swoich wierszy. Oswald mówi je z pamięci, tym samym podkreślając wyjątkowość tego aktu. Wiersz wypowiadany z pamięci za każdym razem tworzony jest na nowo”.